بسم الله.
روز اولی که باهم حرف زدیم احساس کردم با بقیه افرادی که دراینترنت باهاشون در ارتباط هستم خیلی فرق
داره یعنی یه جورایی مثل خودم بود.
خیلی زود باهم اخت شدیم تا حدی که هر روز باهم تلفنی صحبت میکردیم.
باهم به سایت مهدی یار رفیتم و بعد از یه مدت به خاطر یه سری از مسائل باهم اومدیم بیرون.
باهم این وبلاگ رو اداره کردیم و باهم در نت به طور هماهنگ فعالیت کردیم
نوشتن در مورد دین و سیاست رو رسالت خودمون میدونستیم پس بدون پروا نوشتیم و حرف حق رو زدیم
س.م برای من جای برادر بود و هست و خواهد بود
امروز ساعت چهار بود دیدم یه تک زنگ زد وقتی بهش زنگ زدم گفت کاری نداشتم میخواستم بهت بگم به
فکرت هستم.ولی امشب بهم اس ام اس زد و گفت من رو فراموش کن.
س.م عزیز تو هنوز هم برای من همون س.م قبلی هستی و هنوز هم برام مثل یه برادری
فعلا تصمیم گرفتم مدتی از دنیای اینترنت بیرون باشم و یه خودشناسی داشته باشم و وبلاگ رو احتمالآ یکی
از دوستان به روز خواهد کرد.
سید جان تو از نسل حضرت زهرایی و من غلام غلامان حضرت زهرایم.دعام کن
از همه حلالیت میخوام معلوم نیست کی برگردم شاید فردا و شاید یه ماه دیگه و شاید یک سال دیگه
فکر میکنم اینقد غرق در این وبلاگ شدم که خودم رو فراموش کردم
سر به دار؛یادت نره که کی بودی و کی شدی و کجا هستی.
دیگه جای حرفی نمونده
یاعلی. 12/مهر/86
