پشت سرخوردگی راه و بیابان سکوت
پیش رو کوچه بن بست است و خیابان سکوت
مثل یک جمله به پایان خودم نزدیکم
منتظر,منتظر نقطه پایان سکوت
نمی دونم اینجا چه خاصیتی داره که هرزگاهی می بینیم یکی خداحافظی می کنه و میره!!ا مسلما همشون دلیل دارند.. منم دلیل دارم. آخه می خوام برم.. می خوام یه مدت از فضای مجازی و ناشناخته و بعضی آدمهاش دور باشم.. خدارو شکر هنوز بهش معتاد نشدم توش دنبال چیز خاصی هم نیستم.. نه دوستهای جدید نه و ب . اف نه ..... ا
شاید محیط نت یه سری اقتضا ها داره که خواسته یا ناخواسته همرنگش می شیم و من اینو دوست ندارم.. دوست دارم خودم باشم , بدون شعاربدون ریا بدون تغییرهای...... ! نمی خوام اینجا بودن باعث این بشه که من واقعیم کدر بشه... ا
.
رفتنی باید بره , پس برای یه مدت خداحافظ
.
غم غریبی و غربت چو بر نمی تابم , به شهر خود روم و شهریار خود باشم
میرم اما نه برای همیشه،میرم تا خودم رو بیشتر بشناسم و با قوای جدید برگردم تا این جا
هم هر چی بازیم دادن به خاطر سادگی دلم
بوده،در هرحال وقتی دوباره برگشتم در روابطم هم تجدید نظر میکنم تا دیگه کسی فکر نکنه
میتونه بازیم بده...
